Γιατί Χωρίς Οικογένεια

Η εκδήλωση Χωρίς Οικογένεια προέκυψε από την ανάγκη μας να βρεθούμε συλλογικά και μακριά απ’ την «οικογενειακή εστία», τις γιορτινές ετούτες μέρες. Μέσα από τις συζητήσεις της ομάδας σχετικά με την συνθήκη της επισφαλούς εργασίας, της μη σταθερής πρόσβασης σε δουλειά, τις περικοπές στον κοινωνικό μισθό και τις επιπτώσεις όλων αυτών στις ζωές μας, διαπιστώσαμε ότι ο θεσμός της οικογένειας έχει επανέλθει, μ’έναν ύπουλο τρόπο, στην επιφάνεια και ενδυναμώνεται. Παρατηρήσαμε ότι πολλοί κοντινοί μας άνθρωποι, πολλές συντρόφισσες και φανατικοί εχθροί της «ελληνικής οικογένειας», έχουν αναγκαστεί τελευταία να επιστρέψουν στην οικογενειακή ζεστασιά. Επειδή όμως αυτή η ζέστη μπορεί να μας κάψει τα μυαλά, αποφασίσαμε να διαμορφώσουμε αυτά τα χριστούγεννα διαφορετικά.

Δεν θα αναζητήσουμε τους λόγους για τους οποίους αναδύθηκε η πυρηνική οικογένεια στον σύγχρονο καπιταλισμό ή ακόμη και τους τρόπους με τους οποίους φαίνεται να αναπροσαρμόζεται στο επισφαλές παρόν. Θέλουμε κυρίως να δούμε τους μηχανισμούς με τους οποίους αυτή επιδρά πάνω στα μέλη της: μηχανισμούς καταστολής, πειθάρχησης, ακόμα και ολικής αναδιαμόρφωσης του χαρακτήρα. Πως μαθαίνει όλα τα «δεν πρέπει» και πως επιβάλει όλα τα «γιατί έτσι» ώστε να διασφαλίζει με ουσιαστικό τρόπο την κοινωνική ομαλότητα;

Καταρχάς, φαίνεται να έχει ένα χαρακτήρα «φυσικό» ή «ανθρώπινο», δημιουργεί δηλαδή την εντύπωση ότι οι σχέσεις που παράγονται μέσα της παράγονται από την «ανθρώπινη φύση». Και μ’αυτόν τον τρόπο εκτός από το να συγκαλύπτει την τεράστια συμβολή της στην επιβολή της εξουσίας και στην εμπέδωση της εκμετάλλευση, φυσικοποιεί τις αρχές που διδάσκει. Η δομή της διασφαλίζει, επίσης, σχέσεις αλληλεξάρτησης και αλληλοκαταπίεσης διαμορφώνοντας για το δράμα «οικογένεια» τους κατάλληλους (πολλαπλούς) ρόλους. Πέρα από τον κεντρικό ρόλο του Πάτερ-φαμίλια που αποτελεί τον κύριο φορέα εξουσίας και συνεπώς καταπίεσης, βλέπουμε να δημιουργούνται καταπιεστικές σχέσεις και με τα αδέρφια μας, αλλά και ανάποδα από εμάς προς τους γονείς μας. Ο ρόλος της Μητέρας ως συζύγου σε μονογαμική σχέση και ως μητέρας των παιδιών αναδεικνύεται, βέβαια, ως πρωταγωνιστικός σ’αυτό το horror show αμοιβαίου ελέγχου και καταπίεσης, χωρίς φραγμούς και όρια.

Με αυτές τις διαδικασίες ελέγχου χτίζουμε σταδιακά τον εσωτερικό μηχανισμό που μας επιτηρεί και τελικών εσωτερικεύουμε όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς εξουσίας με τους οποίους μας ταλαιπωρεί η οικογένεια. Τότε γνωρίζουμε και το ακάματο γλυκό εργαστήρι παραγωγής ενοχών και στρώνουμε τον δρόμο για τις ταχυκαρδίες, τις εσωτερικές συγκρούσεις και τις αντιφάσεις που θα φέρουμε για το υπόλοιπο της ζωής μας.

Αλλά η πραγματική δύναμη της οικογένειας βρίσκεται στην κοινωνική μεσολαβητική της λειτουργία. Και αυτό γιατί ενισχύει την πραγματική εξουσία της κυρίαρχης τάξης σε οποιαδήποτε εκμεταλλευτική εξουσία, παρέχοντας σε κάθε κοινωνικό θεσμό μια εξαιρετικά ελεγχόμενη παραδειγματική μορφή. Για τον λόγο αυτό συναντάμε το αντίγραφο του οικογενειακού μηχανισμού στις κοινωνικές δομές του εργοστασίου, των συνδικάτων, του σχολείου, του πανεπιστημίου, των μεγάλων επιχειρήσεων, της εκκλησίας, των πολιτικών κομμάτων και του κυβερνητικού μηχανισμού, των ένοπλων δυνάμεων, των νοσοκομείων, των ψυχιατρείων, κτλ. Γιατί υπάρχουν καλοί και κακοί, αγαπητοί ή μισητοί, “πατέρες” και “μάνες”, μεγαλύτεροι ή μικρότεροι “αδερφοί” ή “αδερφές”, μακαρίτες ή ύπουλα καταπιεστικοί “παππούδες” ή “γιαγιάδες”.

Γι’ αυτό Χωρίς Οικογένεια μέσα στον καπιταλισμό δεν γίνεται, όσο κι αν αυτή η μεταλλάσσεται, ελαστικοποιείται ή διεθνοποιείται. Η οικογένεια μας θα συνεχίσει να αποτελεί το κύτταρο του καπιταλισμού, την μικρότερη οικονομική μονάδα στον μάταιο τούτο κόσμο του κεφαλαίου, το ιδεολογικό προπύργιο του έθνους, το εργαστήρι παραγωγής ενοχών, έμφυλων κατασκευών και κανονικών σωμάτων.

Όλα αυτά μας προκαλούν απέχθεια αλλά θέλουμε για μια μέρα να τα ξεχάσουμε, ή μάλλον να τους επιτεθούμε σαν να πιστεύουμε ότι αύριο δεν θα υπάρχουν, και μ’αυτόν τον τρόπο να πάρουμε λίγο κουράγιο για να τους αντιστεκόμαστε.

Γι’ αυτό επιλέγουμε στην σημερινή εκδήλωση να μην υπάρχει μητέρα που μαγειρεύει και γυναίκες στην κουζίνα. Να μην υπάρχει πατέρας να φέρνει το φαΐ στο σπίτι και σημαία στο μπαλκόνι. Να μην υπάρχουν υπάκουα παιδιά και ημίτρελοι συγγενείς που φαντασιώνονται άντρες στον στρατό, γυναίκες με νυφικά και πτυχία με αξία. Να υπάρχει μόνο η επιλογή μας να περάσουμε αυτό το βράδυ συλλογικά. Να υπάρχουν λίγα «έργα τέχνης» από έναν κόσμο που ελπίζουμε να θυμόμαστε κάποτε σαν κακή ανάμνηση.

 

Χωρίς Οικογένεια

12399808_1503578049943398_329528354_o

ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ

“Άντε και του χρόνου μ’ ενα καλό παληκάρι”

“Σιγά σιγά να παίρνουμε και το πτυχίο μας, ε;”

“Αν μάθει για το στρατό ο πατέρας σου, θα πεθάνει απ’ τη στεναχώρια του”

Αυτά και άλλα πολλά ΔΕΝ θα ακούσετε, αν επιλέξετε να περάσετε το ρεβεγιόν των Χριστουγέννων με τις Mπάσταρδες με Μνήμη (reloaded), σε μια φαντασμαγορική αντι-οικογενειακη εκδήλωση μετά ζωντανής μουσικής, την Πέμπτη 24/12 στις 20:00 στη Φάμπρικα Υφανέτ.

Ελάτε να καταγράψουμε τις καλύτερες στιγμές του μεγαλύτερου horror show της ζωής μας, ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ!

Και τι να πρωτοθυμηθούμε… Την εμπέδωση της υπακοής στην εξουσια; Το θρίαμβο της έμφυλης καταπίεσης; Τη συστηματική καλλιέργεια μυριάδων ενοχων; Μα πόσο θαυμαστός είναι στ’ αλήθεια αυτός ο αξιαγάπητος δοκιμαστικός σωλήνας, που τεστάρει στους κόλπους του κάθε καινούρια σαπίλα, πριν λανσαριστεί στην κοινωνία…

Φέρτε λοιπόν μαζί σας το φαγητό, το ποτό και το κέφι σας και ελάτε να διασκεδάσουμε συντροφικά, με την εγγύηση της ομάδας των μεγάλων επιτυχιών!

Μπάσταρδες με Μνήμη

(reloaded)

> Σημείωση: Για να μας βοηθήσετε στην προετοιμασία της εκδήλωσης είναι πολύ βασικό να συμπληρώσετε προσεκτικά τη φόρμα συμμετοχής που ακολουθεί.

Φόρμα συμμετοχής στη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση “Χωρίς Οικογένεια”

    Το ψευδώνυμο σας (απαραίτητο)

    Το email σας (απαραίτητο, για να σας σταλούν οι τελευταίες οδηγίες)

    3 λέξεις που σας έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτεστε "Χριστούγεννα"

    Πόσο φριχτά περνάτε τα Χριστούγεννα με την οικογένειά σας;

    Αν απαντήσατε "καθόλου φριχτά", τότε γουατ δε φακ, γιατί πιστεύετε θα σας αρέσει η εκδήλωση;

    Αν απαντήσατε "λίγο φριχτά" ή "πολύ φριχτά", τότε πείτε μας μία οικογενειακή ατάκα/στιγμή που σας φρικάρει

    Τι θα φέρω μαζί μου στην εκδήλωση (φαγητό, ποτό, μουσικό όργανο, το φυτολόγιο μου)

    Παρακαλούμε θερμά να επισυνάψετε ένα ή και περισσότερα οικογενειακά σας ντοκουμέντα (φωτογραφίες ή βίντεο, συνολικό max δεν-έχω-καταλάβει-πόσο-βάλτε-μικρά-πάντως και τύποι αρχείων jpg, jpeg, png, gif, pdf, doc, docx, ppt, pptx, odt, avi, ogg, m4a, mov, mp3, mp4, mpg, wav, και wmv)



    Αν αντιμετωπίζετε οποιοδήποτε πρόβλημα με τη συμπλήρωση της φόρμας, παρακαλώ συμπληρώστε το email σας και θα επικοινωνήσουμε μαζί σας

    Feminist Chat-Tables

    Feminist Chat Tables

    Στόχος των μικρών παράλληλων εργαστηρίων είναι να πειραματιστούμε με νέους τρόπους επικοινωνίας περισσότερο ισότιμους. Πιστεύουμε ότι ο μικρός αριθμός ατόμων σε κάθε τραπέζι, ο περιορισμένος χρόνος τοποθετήσεων, η υποχρεωτική εναλλαγή και οι “κανόνες” θα βοηθήσουν αυτές που συνήθως σιωπούν να μιλήσουν, αυτές που δεν χωρούν, να χωρέσουν κι όσους μιλάνε πολύ, να ακούσουν. Σε κάθε περίπτωση δεν πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε τη συνταγή επιτυχίας αλλά ελπίζουμε να βγάλουμε όλες κάποια καινούρια συμπεράσματα για τον τρόπο με τον οποίο συζητάμε.
    Ταυτόχρονα επειδή συζητάμε μεγάλα και δύσκολα θέματα, επιλέξαμε να μην πούμε την άποψή μας για τα πάντα, αλλά να παραθέσουμε σε όσες έρθουν, τα βασικά εργαλεία που χρησιμοποιήσαμε εμείς στις συζητήσεις μας, τα debate που μας απασχόλησαν και τελικά να μπορούμε να τα βάλουμε όλα πάνω στο τραπέζι.

    Ολόκληρο το κείμενο εδώ

    gentrification μπροσούρα

    download απο εδώ

    welcome gentrification reading

    gentrification

    ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ GENTRIFICATION
    όπως
    “Καλώς ήρθατε στη Θεσσαλονίκη”
    / στην Αθήνα / στο Βερολίνο / στην Ιστάνμπουλ /στο Ρίο /

    “Καλώς ήρθατε”
    με την έννοια της υποχρεωτικής βουτιάς
    της βουτιάς στη σκληρή πραγματικότητα
    που βρίσκεται παντού γύρω μας
    του δημιουργικού αστικού τοπίου
    του δεντροφυτεμένου αστικού τοπίου
    του καθαρού αστικού τοπίου

    χωρίς ζητιάνους
    χωρίς μετανάστες
    χωρίς πρεζάκια
    χωρίς – γενικώς

    ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ GENTRIFICATION
    Καλώς ήρθατε σ’ αυτό που δεν μπορούμε να μεταφράσουμε
    ακριβώς
    παρ’ όλο που η ελληνική γλώσσα είναι η πλουσιοτέρα απ’ όλες
    τις ομιλούμενες
    ανά την υφήλιον γλώσσες (και για μια ψήφο δεν έγινε
    παγκόσμια)
    “στο gentrification”
    όπως
    στον εξευγενισμό
    στην ανάπλαση
    στην βίαιη εκτόπιση
    στην κυριλοποίηση
    και να που αυτά δεν φτάνουν
    και εν τέλει θα χρειαστεί μια ολόκληρη μπροσούρα
    για να το περιγράψουμε με ακρίβεια

    ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ GENTRIFICATION

    Καλώς σας βρήκαμε

    Εκδήλωση: το κέντρο ειναι πόλεμος, nothing to rethink

    2015_03_28_poster_inter

    Τα κέντρα των πόλεων αλλάζουν. Εν μέσω κρίσης, μοιάζουν όλο και περισσότερο να βρίσκονται σε μία συνθήκη πολεμική. Δεν είναι κάτι καινούριο, ούτε κάτι που μας ξαφνιάζει. Είναι η όξυνση του ταξικού πολέμου από την πλευρά του κράτους και των αφεντικών. Και η όξυνση αυτή δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Βρίσκεται τόσο έξω από τα σύνορα της χώρας, όσο και εντός, όπως και κατά μήκος τους.

    Μέσα στη συνθήκη αυτή, το μητροπολιτικό κέντρο της αθήνας, περιοχή στην οποία ζούμε και κινούμαστε, είναι ένας από τους τόπους όπου παίρνει ευανάγνωστη μορφή στο χώρο, η σύγκρουση διαφορετικών συμφερόντων και ανταγωνιστικών σχέσεων.

    Εκεί, στο συμβολικό και υλικό κέντρο της εξουσίας και των κρατικών δομών, συμπυκνώνονται τα χαρακτηριστικά του πολέμου και ο ίδιος αποτυπώνεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Τόσο σε ιδεολογικό επίπεδο όσο και σε πρακτικό.

    Εκεί το κράτος δημιουργεί προβλήματα και στη συνέχεια δίνει τις δικές του λύσεις: Μικροαστοί ταΐζονται με το κουτάλι υποσχέσεις ευρωπαϊσμού και πολιτισμού, όνειρα ανάπτυξης και κατανάλωσης. Ταΐζονται προβλήματα που δεν τους αφήνουν να εκπληρώσουν αυτά τα όνειρα. Και αυτοί όχι μόνο πείθονται, αλλά ζητάνε αυτό που τους προσφέρεται ως λύση. Σκούπες, μπάτσους και οι μαφίες.

    Εκεί προσπαθούμε να κοιτάξουμε, όχι από επιστημονικό ή ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, αλλά από μια ταξική σκοπιά, καθώς βλέπουμε ότι η πολεμική διαχείριση που μας επιφυλάσσεται, μοιάζει να διευρύνεται συνεχώς και να αφορά όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού. Τα κομμάτια αυτά μέσα ή δίπλα στα οποία βλέπουμε τους εαυτούς μας.

    Εκεί, επιχειρώντας να κατανοήσουμε τα εργαλεία αυτού του πολέμου που επιστρατεύονται εναντίον μας, προσπαθούμε να πάρουμε τη θέση που μας αρμόζει.

     

    Αν και το έχουμε ήδη πει, θα το ξαναπούμε.

    Δε μας πείθει τίποτα από αυτά που μας λένε να ξανασκεφτούμε για την αθήνα.

    Το κέντρο είναι πόλεμος.

    Και εμείς ξέρουμε καλά σε ποια πλευρά είμαστε.

     

    Εκδήλωση

    28 μαρτίου 2015

    στην κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ

     

    παρουσίαση

    αυτοδιαχειριζόμενο στέκι αρχιτεκτονικής Αθήνας

    https://nothingtorethink.wordpress.com/

    διοργάνωση

    μπάσταρδες με μνήμη

    https://bastards.espivblogs.net/

    Πρώτο Πλάνο: για την αθέατη όψη του φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

    first

    download απο εδώ

    πρωτο_πλανο_online

    EDITORIAL
    Αν…
    Φανταστείτε, λέει, κάθε χρόνο, να γινόταν στη Θεσσαλονίκη ένα Διεθνές Φεστιβάλ.

    12ο Φεστιβάλ Εξόρυξης Χρυσού

    21ο Φεστιβάλ Πολεμικών Βιομηχανιών

    34ο Φεστιβάλ Ελαστικής Εργασίας.

    Αν στη Θεσσαλονίκη γινόταν κάθε χρόνο ένα τέτοιο
    διεθνές Φεστιβάλ, διαδηλωτές θα συνέρρεαν από κάθε γωνιά της Ελλάδας για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους σ’ αυτό. Πορείες, συναυλίες, αντισυνέδρια. Ένα πολύμορφο κίνημα (μικρότερο ή μεγαλύτερο ανάλογα με την πολιτική συγκυρία) θα δήλωνε παρόν, βροντοφωνάζοντας πως τέτοιες γιορτές δεν έχουν θέση εδώ πέρα.

    Όμως όχι.

    Στη Θεσσαλονίκη κάθε χρόνο δεν γίνεται κανένα τέτοιο Φεστιβάλ. Κανένα Φεστιβάλ που θα ομολογούσε με ωμότητα -αλλά και ευθύτητα- ότι η παντοδυναμία της αγοράς ορίζει το τι είναι “γιορτή” και τι “όχι”. Ότι είναι δευτερεύον ζήτημα κάτω από ποιες συνθήκες δουλέουν οι εργαζόμενοι στις φεστιβαλιζόμενες βιομηχανίες. Ότι αν το εμπόρευμα είναι πρώτης ποιότητας, λίγη σημασία έχει ο τρόπος που παράχθηκε.

    Αντιθέτως.

    Στη Θεσσαλονίκη κάθε χρόνο γίνεται το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Κι αυτό δεν είναι σαν τα άλλα Φεστιβάλ.

    Αντιθέτως.

    Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου είναι μια γιορτή του πολιτισμού. Και όχι βέβαια μια γιορτή της πολιτιστικής βιομηχανίας.
    ————————————
    /Νύχτα, κάπου στην πόλη / / Ένας προβολέας φωτίζει ένα σύνθημα σε εξωτερικό τοίχο, που γράφει : “Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΔΥΜΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ”
    / Cut σε μαύρο /

    / Ξαφνικά εμφανίζεται ευαίσθητος κινηματογραφόφιλος Θεσσαλονικεύς, να απορεί ειλικρινώς /

    “Μα είναι δυνατόν να συγκρίνετε τη λαίλαπα της βιομηχανίας με την κινηματογραφική παραγωγή;”

    Πράγματι, η πολιτιστική βιομηχανία δεν παράγει σαμπουάν. Δεν είμαστε κρετίνοι, ούτε φιλισταίοι. Μια κινηματογραφική ταινία μπορεί να είναι σημαντική, απελευθερωτική, ελπιδοφόρα, μπορεί να είναι φορέας των ευγενέστερων επιδιώξεων. Μια ταινία θα μπορούσε ενδεχομένως να κινητοποιήσει συνειδήσεις, πολύ πιο δραστικά απο πολλά πολιτικά κείμενα.

    Κι αυτό είναι το ζήτημα: στην πολιτιστική βιομηχανία, είναι το “προϊόν” αυτό ακριβώς που μας μπερδεύει, είναι το σημείο που θολώνει τις διαχωριστικές γραμμές. Είναι το σημείο που φέρνει αγκαλιά τον σκηνοθέτη της ευαισθητοποιημένης στο μεταναστευτικό ταινίας, με τον δήμαρχο που κυνηγάει τους πλανόδιους μικροπωλητές. Το σημείο που φέρνει αγκαλιά τη Fischer με την ταινία-κόλαφο για τον καταναλωτισμό. Το σημείο που φέρνει αγκαλιά το κοινό του φεστιβάλ με τους απλήρωτους εργαζόμενούς του.

    Όχι.

    Για καμιά ταινία, για κανέναν σκηνοθέτη. Για καμιά οπτικοποιημένη απόδοση των προσδοκιών μας για μια καλύτερη κοινωνία, δεν θα πιούμε ποτάκια αγκαλιά με τον Μπουτάρη, τον Υπουργό Πολιτισμού, τους μεγιστάνες των εταιρειών παραγωγής.

    Όχι.

    Στις γιορτές των κυρίαρχων δεν έχουμε ανακωχή. Δεν έχουμε ανακωχή μ’ αυτούς που προσπαθούν να μας κλέψουν τα εργαλεία. Μ’ αυτούς που αφοπλίζουν τη δημιουργία από τη δυνατότητά της να αμφισβητεί δυναμικά το υπάρχον.

    ————————————

    Το ερώτημα είναι αν στο φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου, θα μείνουμε και πάλι θεατές.

    Μπάσταρδες με μνήμη Reloaded

    Καλωσήρθατε στο Gentrification

    2014_05_27_gentrification_afisa_end

    WINNER: ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ, ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

    THENEWBLOCKBASTARD
    Καλωσήρθατε στο Gentrification
    «Η ζωη σας δεν θα είναι ποτε ξανα η ιδια!»paraexalli
     
    Υπόθεση
    Νέοι, εναλλακτικοί, κεφάτοι καλλιτέχνες και καινοτόμοι επιχειρηματίες ανακαλύπτουν μια φτωχογειτονιά στο κέντρο της πόλης και στεγάζουν τις γκαλερί, τα μπαρς και τα στούντιό τους ανάμεσα σε βουλκανιζατέρ, αποθήκες, σπίτια μεταναστών και ντεκαντάνς βιοτεχνίες. Tο εναλλακτικό θέαμα προσελκύει νέα στυλάτα υποκείμενα, η δημιουργικότητα της περιοχής γίνεται εμπόρευμα και αφιέρωμα στα free press περιοδικά. Οι ιδιοκτήτες γης ξυπνούν και τα ενοίκια παίρνουν φωτιά. Άστεγοι και λοιπά «κοινωνικά αποβράσματα» παίρνουν πόδι. Καλωσήρθατε στον υπέροχο κόσμο του gentrification!
    Η Θεσσαλονίκη θέλει να γίνει αλλιώς και σ’ αυτήν ταιριάζουν μόνο: η πρόθυμη, δραστήρια, επισφαλής εργαζόμενη, ο πρόσχαρος, νέος και δημοφιλής αφεντικός, ο αγανακτισμένος πολίτης εν δυνάμει μπράβος-κυνηγός τρανς και ο εθελοντής για την καθαριότητα. Όσοι και όσες δεν επιτελούν τα παραπάνω προφίλ, πετιούνται έξω από τα όρια της νέας κανονικότητας. Αυτοί που ασφυκτιούν, θα αναζητήσουν τρόπους να τα βάλουν με τον βούρκο της αφομοίωσης και να διεκδικήσουν την πόλη των αναγκών και των επιθυμιών τους. Θα τα καταφέρουν τελικά;
    Η συνέχεια στη γειτονιά σας.
    Είδος:Κοινωνικό δράμα
     
    Πρωταγωνιστές: χαϊβανο-χίπστερ, γιάπης, κλαρινογαμπρός, μετανάστρια, γνωστός, άγνωστη
     
    Σκηνοθεσία/Παραγωγή: Κράτος και Κεφάλαιο
     
    MakeupArtist: Δήμαρχος
     
    Προβάλλεται σε : Λονδίνο, Βερολίνο, Βαρκελώνη, Ιστάνμπουλ, Αθήνα και τώρα και στη Θεσσαλονίκη!
    Αξιολόγηση: *****
    Μπάσταρδες με Μνήμη reloaded
    (σε dvd & blue ray με greek suptitles)

    κάλεσμα “κουλτούρες των αγώνων”

    ΚΑΛΕΣΜΑ
    από τις μπάσταρδες με μνήμη
     
     
    οι κουλτούρες των αγώνων
    ενάντια στη Θεσσαλονίκη Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014
    ΠΕΜΠΤΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013
    ΣΤΙΣ 18.00
    ΣΤΗ ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΥΦΑΝΕΤ
     
     
    Η συλλογικότητα Μπάσταρδες με Μνήμη καλούμε όσες και όσους ενδιαφέρονται να οργανώσουμε καμπάνια με θέμα «οι κουλτούρες των αγώνων». Αφετηρία και στόχευση τόσο η εναντίωση στη διοργάνωση «Θεσσαλονίκη Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014» όσο και η επιθυμία και ανάγκη μας την εποχή της κρίσης να αναδείξουμε το ζήτημα της άρθρωσης της κουλτούρας με τους κοινωνικούς αγώνες.
    δείτε το κάλεσμα
    ή εδώ
    μπάσταρδες με μνήμη

    Παρασκευή 7/12 στις 19.00 βιβλιοπαρουσίαση Μπάσταρδη Μνήμη

    Ενάντια σε κάθε κυρίαρχη αφήγηση αναζητούμε την μνήμη που θα πυροδοτήσει τους αγώνες του σήμερα

     

    Ενάντια σε κάθε κυρίαρχη αφήγηση αναζητούμε την μνήμη που θα πυροδοτήσει τους αγώνες του σήμερα

     

    Παρασκευή 7/12 στις 19.00
    Παρουσίαση του βιβλίου «Μπάσταρδη Μνήμη – Θεσσαλονίκη 1912-2012: Εκατό χρόνια ελλάδας, πατριαρχίας, καπιταλισμού είναι αρκετά» από την ομάδα Μπάσταρδες με Μνήμη
    https://bastards.espivblogs.net/
    + Βαλκανική κουζίνα
    Σάββατο 8/12 στις 19:00
    Παρουσίαση του βιβλίου «Ξεπερνώντας έθνη και σύνορα: μια συλλογική προσπάθεια ενάντια στον εθνικισμό στα Βαλκάνια» από την ομάδα Το σχέδιο Άιντε
    +live/μουσική βραδιά